Cukrzyca steroidowa w swojej klinicznej postaci jest wtórną cukrzycą insulinozależną (DM 1), ale łączy cechy charakterystyczne pierwszego i drugiego rodzaju.
Przyczyną – przedłużona obecność we krwi ogromnej liczby kortykosteroidów (hormonów wytwarzanych przez korę nadnerczy), co prowadzi do zakłóceń z trzustki z powodu jego uszkodzenia komórek.
Zawartość
Symptomatologia
Cechą cukrzycy steroidowej, która jest również nazywana lekiem, jest łagodny objaw.
W pierwszych stadiach choroby nadmiar kortykosteroidów powoduje uszkodzenie komórek endokrynnej części trzustki, ale produkcja insuliny wciąż trwa. To jest złożoność – choroba jest już "w pełnym rozkwicie", ale symptomatologia jest nadal bardzo słabo objawiona, a pacjent nie spieszy się z poszukiwaniem pomocy medycznej.
Po całkowitym zatrzymaniu uwalniania insuliny pojawiają się typowe objawy prawidłowej cukrzycy:
- Poliuria;
- Polidipsia;
- Słabość;
- Szybkie zmęczenie;
- Ogólny zły stan.
Nagła utrata masy ciała w przypadku cukrzycy lekowej nie jest typowa, jak również nagłe zmiany parametrów glikemicznych. Stężenie cukru i acetonu w płynach ustrojowych (krwi i moczu) jest często zbliżone do normy. Utrudnia to dokładną diagnozę.
Przyczyny pojawienia się
Steroid diabetes mellitus pojawia się w wyniku nadmiaru w ludzkiej krwi kortykosteroidów. Przyczyny tego nadmiaru mogą być egzogeniczne i endogenne.
Z przyczyn endogennych nadmiar hormonów może pojawić się w wyniku chorób układu hormonalnego. Gdy jest egzogenny – nadmiar hormonów występuje po długotrwałym stosowaniu leków z glikokortykosteroidami.
Egzogenny
Wezwanie sterydów DM może:
- Tiazydowe leki moczopędne (Ezidrex, Hypotiazide).
- Leki stosowane w leczeniu reakcji alergicznych, zapalenia wielostawowego, błonicy, zapalenia płuc, duru brzusznego, mononukleozy zakaźnej i wielu innych chorób, w tym chorób autoimmunologicznych. Do tej kategorii leków należą Betaspan, Deksametazon, Prednisolon, Dexona, Anaprilin.
- Leki przeciwzapalne stosowane po przeszczepieniu nerki.
- Pigułki antykoncepcyjne.
Przyczyny endogenne
Zaburzenia w przysadce mózgowej negatywnie wpływają na stabilność tkanek i komórek organizmu w stosunku do insuliny.Wśród takich stanów patologicznych najczęstszym jest zespół Itenko-Cushinga, który charakteryzuje się nadmiernym wydzielaniem hormonu kortyzolu przez kory nadnerczy.
Taki zespół często objawia się na tle choroby Itenko-Cushinga, która różni się od syndromu tym, że ponownie rozwija się nadpobudliwość kory nadnerczy.
Główną przyczyną tej choroby jest miażdżyca przysadka mózgowa.
Czytaj również: Testowanie hemoglobiny glikowanej: norma u mężczyzn i kobiet z cukrzycą
Aby doprowadzić do rozwoju cukrzycy lekowej, choroba Gravesa-Basedowa (toksyczna wole) – autoimmunologiczna choroba tarczycy, która zmniejsza wypływ insuliny i zwiększa stężenie glukozy we krwi,
Ważne! Jeśli podczas stosowania glikokortykosteroidów u pacjentów leków nie zakłócony metabolizm węglowodanów w organizmie, aby wyeliminować nadmiar Gomonov możliwe dzięki zniesieniu stosowania leków i zastąpienie bezpieczniejszymi analogów.
Grupa ryzyka
Cukrzyca steroidowa nie występuje u wszystkich pacjentów leczonych kortykosteroidami. Istnieją pewne czynniki, które zwiększają prawdopodobieństwo wystąpienia takiej choroby:
predyspozycje genetyczne;
- Nadmierna waga;
- Hipodinamy;
- Nieprawidłowe jedzenie.
Ryzyko cukrzycy wzrasta wielokrotnie, jeśli istnieje genetyczna predyspozycja, w której rodzice pacjenta mają historię choroby.
Nadwaga, która może również pojawiać się w wyniku hipodynamii, prowadzi do wzrostu krwi immunoreaktywnej insuliny, lipidów, cholesterolu, glukozy i narusza ciśnienie krwi. Wraz ze wzrostem wskaźnika masy ciała, który jest obliczany poprzez podzielenie wagi przez kwadrat wzrostu w metrach, do 27 kg / m2 prowadzi do zmniejszenia wrażliwości tkanek na insulinę.
Dominacja w diecie czystych, łatwo przyswajalnych cukrów (cukier przemysłowy, miód), prostych węglowodanów i zmniejszenie ilości białek zakłóca procesy metaboliczne w organizmie, które mogą powodować otyłość.
Diagnostyka
Trudność w diagnozowaniu tej choroby polega na tym, że badania krwi i moczu mogą jedynie nieznacznie przekraczać ustalone normy. Bardziej dokładną metodą diagnozy jest test na tolerancję glukozy, którego wyniki determinują obecność prediabetes.
Rozpoznanie "cukrzycy" można uzyskać, zwiększając stężenie glukozy we krwi z 6 mmol / L na czczo do 11 mmol / l po załadowaniu roztworu glukozy. Wówczas rozpoznawany jest jego typ.
W celu określenia steroidowe cukrzyca przeprowadzono dodatkowe testy: 17-ketosteroidów i 17 glukokortykoidów w analizie moczu, krwi na poziomie hormonów wytwarzanych przez korę nadnerczy, przysadki.
Ważnym Sposób diagnozowania chemię krwi, to znaczy takie parametry – glukoza, glikowanej hemoglobiny, insulina, C-peptyd, lipoproteiny, triglicerydów fruktozamina, peptyd trzustkowy.
Leczenie
Steroid diabetes mellitus jest leczony zgodnie z tymi samymi zasadami, co cukrzyca typu 2, a kryteria kompensacji są takie same.
Skuteczne leczenie cukrzycy steroidowej jest następujące:
- Zniesienie kortykosteroidów;
- Wprowadzenie insuliny;
- Zgodność z dietą;
- Przyjmowanie leków przeciwcukrzycowych;
- Interwencja operacyjna.
W egzogennym charakterze rozwoju choroby (stosowanie glikokortykosteroidów) konieczne jest zatrzymanie ich podawania i wybór bezpieczniejszych analogów. Następujące etapy terapii – dieta, stosowanie leków hipoglikemizujących i insulinoterapia w dawkowaniu.
Przeczytaj także: Przyczyny cukrzycy trzustkowej i jakie leczenie jest wskazane?
W endogennej hiperkortyzacji, gdy cukrzyca steroidowa jest spowodowana zakłóceniem funkcjonowania organizmu, często przeprowadza się interwencje chirurgiczne polegające na usuwaniu nadmiaru tkanki w gruczołach nadnerczy.
Stosowanie leków przeciwcukrzycowych należy łączyć z iniekcjami insuliny, w przeciwnym razie efekt hipoglikemii po ich przyjęciu będzie minimalny lub całkowicie nieobecny. Wynika to z faktu, że insulina pozwala na chwilę, aby ułatwić funkcjonalne komórki beta i umożliwić im przywrócenie ich funkcji wydzielniczych.
Dieta niskowęglowodanowa oznacza zmniejszenie liczby spożywanych węglowodanów dziennie oraz zwiększenie spożycia tłuszczów białkowych i roślinnych. W wyniku takiej diety ogólne samopoczucie osoby poprawia się, zapotrzebowanie organizmu na insulinę i leki zmniejszające zawartość cukru zmniejsza się, a nagłe wzrosty poziomu cukru po jedzeniu są zminimalizowane.
Sugososnizhayuschie leki nie mogą całkowicie wyleczyć cukrzycy, ich odbiór prowadzi do lepszego zdrowia i zwiększonej wydajności.
Klasyfikacja narkotyków
Leki redukujące cukier występują w kilku grupach:
- Pochodne sulfonylomoczników;
- Tiazolidynodiony;
- Inhibitory alfa-glukozydazy;
- Meglitynidy;
- Incretinomimetiki.
Pochodne sulfonylomoczników są najczęściej stosowane w leczeniu cukrzycy 2, a więc i cukrzycy steroidowej. Mechanizm ich działania polega na stymulacji komórek B endokrynnej części trzustki, w wyniku czego insulina jest mobilizowana i zwiększana.
Lekarze leczący przepisują leki takie jak Glikvidon, Chlorpropamid, Maninil, Tolbutamid, Glipizid.
Meglitynidy (Nateglinid, Repaglinid) zwiększają produkcję insuliny i obniżają poziom glukozy.
Biguanidy (Bagomet, Metformin, Siofor, Glucophage) są lekami, których działanie ma na celu zapobieganie produkcji glukozy (glukoneogenezę) i poprawę procesu jej wykorzystania. W przypadku braku zastrzyków insuliny efekt biguanidu nie pojawia się.
Tiazolidynodiony lub glitazon (pioglitazon i rozyglitazon) zwiększają wrażliwość mięśni, tkanki tłuszczowej i wątroby na insulinę, aktywując ich receptory, a także poprawiają metabolizm lipidów.
Inhibitory alfa-glukozydaz (Voglibose, Glucobay, Miglitol) spowalniają rozkład sacharydów, zmniejszając tworzenie i wchłanianie glukozy w jelicie.
Inkretinomimetiki (Liraglutide, eksenatyd, sitagliptyna, saksagliptyna) – nowa klasa środków przeciwcukrzycowych, mechanizmu działania, które są oparte na właściwościach inkretyny – hormon wydzielany przez niektóre rodzaje komórek w jelicie cienkim po posiłku. Ich odbiór zwiększa uwalnianie insuliny, zmniejszając poziom glukozy.
Steroid diabetes mellitus charakteryzuje się względnie stabilnym i łagodnym przebiegiem. Leczenie tej choroby powinno być kompleksowe i obejmować nie tylko zastrzyki insuliny i stosowanie leków hipoglikemizujących, ale także w diecie i aktywny tryb życia.
