ICD 10 Miażdżyca tętnic: co to oznacza i jak leczyć tę chorobę?

Mózgowy kod miażdżycowy dla ICD 10 jest patologią prowadzącą do występowania zaburzeń w dopływie krwi do mózgu.

Mózgowa miażdżyca rozwija się w organizmie w wyniku okluzyjnych i zwężających zmian w tętnicach odpowiedzialnych za dopływ krwi do tkanki mózgowej.

Zgodnie z międzynarodową klasyfikacją medyczną chorób tego typu patologicznego zespołu krążenia mózgowego, kod cyfrowy 167.2

Naruszenia, które powodują zaburzenia krążenia mózgowego, są spowodowane przez zmiany podobne do tych, które powodują zawał mięśnia sercowego i chromanie przestankowe.

Przyczyny zmian miażdżycowych

Istotą tej choroby jest fakt, że gdy się rozwija, na ściankach naczyń krwionośnych tworzą się skupiska tłuszczu, które zapewniają dostarczanie krwi do komórek mózgu.

Utworzone złogi tłuszczowe z upływem czasu nie tylko powiększają swój rozmiar, ale również nabywają otoczkę tkanki łącznej. W wyniku tych procesów zmniejsza się wewnętrzne światło tętnic i przepływ krwi w kierunku mózgu.

Rozwój mózgowej miażdżycy jest najczęściej rejestrowany u osób starszych. Udział tej choroby stanowi około 50% wszystkich zarejestrowanych dolegliwości układu sercowo-naczyniowego.

Najczęściej rejestrację obecności choroby przeprowadza się u pacjentów w wieku od 40 do 50 lat.

Mechanizm wyjściowy, który przyczynia się do rozwoju patologii, jest obecnie nieznany, ale zidentyfikowano czynniki ułatwiające aktywację procesów, które powodują progresję choroby.

Takie czynniki ryzyka to:

• palenie;
• obecność wysokiego poziomu cholesterolu w osoczu krwi;
• obecność wysokiego poziomu triglicerydów w osoczu krwi;
• hiperhomocysteinemia;
• predyspozycje genetyczne;
• stosowanie doustnych środków antykoncepcyjnych;
• obecność nadciśnienia tętniczego;
• pojawienie się przemijających ataków niedokrwiennych;
• rozwój cukrzycy;
• pacjent ma otyłość;
• siedzący tryb życia;
• naruszenie kultury żywności;
• Wpływ na organizm częstych naprężeń;
• zaburzenia na tle hormonalnym.

Oprócz tych powodów, choroba może rozwijać się z powodu pojawienia się uzależnienia od niezdrowych tłustych potraw, co przyczynia się do zwiększonego obciążenia dla ludzkiej wątroby.

Charakterystyczne objawy choroby

Identyfikacja dolegliwości na początkowych etapach rozwoju jest wystarczająco problematyczna.

Charakterystyczna symptomatologia i jej objawy zależą od stopnia zaawansowania choroby.

Pierwszym objawem występowania zaburzeń jest pojawienie się bólów głowy.

Przyczyną tego objawu jest powstawanie blaszek cholesterolowych zamykających światło naczynia.

Rezultatem tego procesu jest zakłócenie w zaopatrzeniu komórek mózgowych w składniki odżywcze i tlen.

Brak tlenu wywołuje wrażenie nudnych, bolesnych bólów głowy, które z czasem stają się trwałe.

Pacjent ma zwiększone zmęczenie i zmniejsza wydajność.

W nocy ludzie zaczynają cierpieć na bezsenność, aw ciągu dnia osoba cierpiąca na patologię jest podatna na gwałtownie zmieniający się nastrój. Przy dalszym postępie choroby u pacjenta dochodzi do naruszenia koordynacji ruchów.

Dalszy rozwój i nasilenie choroby prowadzi do:

1. Aby zmniejszyć funkcje pamięci.
2. Do pojawienia się hałasu w uszach.
3. Do wystąpienia ataków zawrotów głowy.
4. Do pojawienia się drżenia w chodzie.

Wszystkie te objawy nasilają się poprzez pojawiające się ataki mózgu, które objawiają się różnymi objawami. Objawy ataków mózgu zależą od obszaru uszkodzenia tkanki mózgowej.

Zmiany w tętnicy szyjnej powodują drętwienie i naruszenie czułości połowy ciała.

W przypadku ataku mózgu na lewą półkulę mogą wystąpić napady padaczki i zaburzenia mowy.

Kiedy uszkodzona jest część potyliczna lub skroniowa mózgu, obserwuje się niewyraźne widzenie, jak również zaburzenia czynności połykania.

Czas trwania ataków niedokrwiennych mózgu nie przekracza dwóch dni. Po zatrzymaniu ataku niedokrwiennego pacjent może nie pamiętać niczego.

W przypadku, gdy czas trwania ataku przez pewien okres czasu przekracza dwa dni, możliwy jest rozwój udaru mózgu.

Udar może rozwijać się w dwóch rodzajach:

• niedokrwienny – pojawia się w wyniku zatkania naczynia cholesteryczną płytką nazębną;
• krwotoczny – rozwija się na tle pęknięcia naczynia i pojawienia się krwotoku w tkance mózgowej.

Ostatni etap choroby charakteryzuje się całkowitą obojętnością wobec środowiska, słabą orientacją w czasie i przestrzeni oraz naruszeniem kontroli nad procesem oddawania moczu.

Pacjent prawie całkowicie traci zdolność mówienia i następuje całkowity paraliż.

Diagnoza choroby

Od momentu wykrycia choroby i ustalenia prawidłowej diagnozy zależy od prognozy rozwoju choroby.

Aby uzyskać pełną informację o stanie ciała pacjenta, stosuje się metody analizy laboratoryjnej i diagnostyki instrumentalnej.

Podczas przeprowadzania diagnostyki laboratoryjnej wykonuje się ogólne i biochemiczne badanie krwi. Podczas przeprowadzania biochemicznego badania krwi określa się profil lipidowy w celu oceny poziomu cholesterolu.

Ponieważ stosowane są metody diagnostyki instrumentalnej:

1. Tomografia komputerowa naczyń krwionośnych.
2. UZGD – ultrasonograficzna dopplerografia układu naczyniowego głowy i szyi.
3. Magnetyczna tomografia rezonansowa głowy.
4. Badanie ultrasonograficzne serca.
5. Radiografia angiografii naczyń.

Po przeprowadzeniu diagnozy i uzyskaniu wszystkich informacji o stanie organizmu lekarz decyduje o zastosowaniu określonej metody leczenia.

Wybór procedury leczenia powinien być wykonywany wyłącznie przez lekarza prowadzącego, biorąc pod uwagę otrzymaną informację o stanie zdrowia i cechach ciała pacjenta.

Jeśli choroba zostanie prawidłowo zdiagnozowana na początkowym etapie progresji, wynik leczenia jest pozytywny, co pozwala uniknąć rozwoju poważnych powikłań spowodowanych przez patologię pacjenta.

Medyczne metody leczenia patologii

W zależności od stadium choroby i stopnia rozwoju powikłań lekarz prowadzący określa się za pomocą metod terapii.

Do leczenia tej choroby można stosować zarówno medyczne, jak i chirurgiczne sposoby działania.

Podczas przeprowadzania terapii medycznej stosuje się podejście zintegrowane w celu uzyskania trwałego wyniku pozytywnego.

W procesie leczenia zaleca się stosowanie całej grupy produktów leczniczych należących do różnych grup środków farmaceutycznych.

Leki stosowane w procesie leczenia odnoszą się do następujących grup leków:

• Desaggregants – Aspiryna, klopidogrel, fundusze zmniejszają prawdopodobieństwo powstawania zakrzepów krwi i rozwoju udaru mózgu.
• Leki obniżające stężenie lipidów są stosowane w celu zmniejszenia szybkości progresji zmian miażdżycowych i poprawy płynności krwi. Najczęstsze leki to leki należące do grupy statyn. Stosowanie tych leków pozwala poprawić metabolizm cholesterolu, zmniejszając poziom LDL i VLDL w osoczu krwi. Ta grupa leków ma dużą liczbę skutków ubocznych, które należy wziąć pod uwagę przy przepisywaniu leku.
• Leki przeciwzapalne, przyjmowanie tych leków sprawia, że ​​układ krwionośny jest bardziej odporny na negatywne wpływy.
• Vasculature – leki przyczyniają się do eliminacji skurczu mięśni gładkich ściany naczynia i zwiększają przepływ krwi do neuronów mózgu. Do tej grupy należą Euphyllin, Papaverin i Diprofen.
• Środki zapewniające poprawę krążenia mózgowego i normalizujące funkcjonowanie komórek mózgowych. Ta grupa leków obejmuje Piracetam, Pikamilon.

Jednocześnie zaleca się leczenie hipotensyjne, które zmniejsza ryzyko udaru mózgu i encefalopatii.W tym celu stosuje się kaptopryl, losartan, moksonidynę.

Chirurgiczne metody leczenia patologii i rokowania

Po rozpoznaniu choroby interwencja chirurgiczna jest stosowana w leczeniu choroby w ostatnim stadium rozwoju.

Leczenie patologii za pomocą interwencji chirurgicznej jest wskazane przy braku dodatnich przesunięć po zastosowaniu terapii lekowej.

Stenozująca miażdżyca jest operowana metodą otwartą na tętnicach wewnętrznych i tętnic szyjnych wspólnych.

Przez cięcie na szyi lekarz prowadzący wykonuje otwór w dotkniętym obszarze i przeprowadza ekstrakcję płytki razem z błoną wewnętrzną.

Po usunięciu blaszki cholesterolowej lekarz kładzie szew i ustawia mały drenaż. Taka operacyjna interwencja znajduje się pod kontrolą UZDG naczyń mózgowych.

Gdy zapotrzebowanie na operację na wewnętrznej metody stentowania tętnicy mózgowej stosuje się wprowadzając balon naciska na ścianę naczynia i zgniatanie płytki cholesterolu. W miejscu uszkodzenia zainstalowano stent, który utrzymuje wewnętrzne światło naczynia w pożądanym zakresie wartości.

Po operacji lekarz przepisuje przyjmowanie leków przeciwzakrzepowych przez całe życie.

Jeśli wykryte zostanie zaburzenie patologiczne we wczesnych stadiach progresji, rokowanie jest korzystne. W przypadku zaobserwowania zaleceń lekarza prowadzącego, przyczyny, które doprowadziły do ​​rozwoju choroby, są eliminowane, a dalszy postęp choroby ustaje.

W przypadku przejścia choroby do drugiego etapu, całkowite wyleczenie choroby jest prawie niemożliwe. Podczas wykonywania zabiegów medycznych na tym etapie chodzi tylko o zatrzymanie dalszego postępu choroby i zapobieganie wystąpieniu udaru mózgu i encefalopatii.

Kiedy osiągnięty zostanie trzeci etap rozwoju choroby, prawdopodobieństwo śmiertelnego wyniku dla pacjenta jest wysokie, jeśli nie zostanie przeprowadzona szybka interwencja chirurgiczna.

Miażdżyca tętnic jest patologią, która ma znaczący wpływ na osobowość człowieka. Choroba prowadzi do zmiany zachowania pacjenta, w wyniku naruszenia dopływu krwi i aktywności mózgu, występują zaburzenia psychiczne, utrata wzroku i mowy.

Aby zapobiec negatywnemu wpływowi dolegliwości na psychikę i zachowanie pacjenta, konieczne jest zidentyfikowanie chorób na jak najwcześniejszym etapie i rozpoczęcie leczenia w odpowiednim czasie.

O arteriosklerozie mózgu mówi się na filmie w tym artykule.

Obejrzyj wideo: Dlaczego źle reagować na butelkę? Meteopatia